„Gdyby. Niezrealizowane wizje nowoczesnego Wrocławia” to fascynująca podróż w czasie, ukazująca oryginalne projekty i koncepcje wrocławskich architektów z pierwszych dwóch dekad XX wieku. W latach 20. Wrocław był miastem zaniedbanym urbanistycznie, a wystawa prezentuje nie tylko niezrealizowane projekty, lecz także ich wpływ na rozwój architektury i urbanistyki.
Wśród prezentowanych prac znajdują się nie tylko rysunki, ale również modele i reprodukcje materiałów związanych z poszerzeniem obszaru miasta. Warto zauważyć, że mimo że wiele koncepcji pozostało jedynie na papierze, miały ogromne znaczenie dla rozwoju miasta. Wystawa ukazuje, jak architekci jak Max Berg, Hans Poelzig czy Adolf Rading wprowadzali śmiałe, czasem kontrowersyjne, ale zawsze fascynujące pomysły.
Odnajdujemy także ciekawostki, jak nieocenione projekty Josefa Pontena czy koncepcje niewybranych w konkursach, ale dzisiaj uznanych za nowatorskie. To podróż przez niezrealizowane marzenia o nowoczesnym Wrocławiu, gdzie architektura staje się sztuką na papierze, jednocześnie kształtującą przyszłość. Warto odwiedzić Muzeum Architektury we Wrocławiu, aby zanurzyć się w tej fascynującej historii miasta, które mogło wyglądać zupełnie inaczej, gdyby te projekty stały się rzeczywistością.
Niniejsza wystawa jest już dostępna do oglądania i można ją oglądać od 18 stycznia do 28 kwietnia 2024 roku. Muzeum Architektury we Wrocławiu znajduje się przy ul. Bernardyńskiej 5 i prezentuje w ciekawy sposób niewybudowane innowacje, które miasto planowało zrealizować jeszcze przed drugą wojną światową.
Nie da się ukryć, że przed okresem wojennym Wrocław należał do tych miast, które były nieco zaniedbane. Dlatego też jeszcze przed samą wojną, minionego stulecia planowano zmienić architekturę oraz infrastrukturę, próbując znacznie rozwinąć to miasto. W prace projektowe w ramach organizowanych przez miasto konkursów było zaangażowanych wielu, jak nie wszystkich wrocławskich najlepszych architektów oraz niemieckich twórców. Powstały koncepcje m.in. nowych siedzib administracji miejskiej i straży pożarnej przy placu Powstańców Śląskich (Max Berg i Hans Scharoun), przebudowy placu św. Elżbiety (Adolf Rading), zabudowy strefy wejściowej osiedla na Popowicach (Adolf Rading), domu towarowego Wertheim (Erich Mendelsohn, Theo Effenberger, Ludwig Moshamer, Hermann Wahlich), gmachu Miejskiej Kasy Oszczędności (Adolf Rading oraz Paul Heim i Albert Kempter) oraz szkoły i kościoła na Sępolnie (Adolf Rading i Hans Scharoun).
Można zadać pytanie – dlaczego nie wszczęto do tego miasta tych rozwiązań, o których dyskutowano? Bardzo zła sytuacja gospodarcza po pierwszej wojnie światowej i brak funduszy, wiele z tych pomysłów pozostało jedynie na papierze, w fazie teoretycznych rozwiązań, nigdy nie zrealizowanych lub zrealizowanych znacznie później, nawet po drugiej wojnie światowej.
Wystawa jednym słowem pokazuje jak Wrocław szczególnie pod względem urbanistycznym mógł się zmienić. To bardzo ciekawa koncepcja na to miasto oraz na jego poszerzenie, jak planowano wiele, bo około sto lat temu.
